Er is binnenkort een opname voor op onze website. Een filmpje opnemen en foto’s maken van het plaatsen van een laadpaal. Leuk project, waar ik normaal gesproken enthousiast van word. Maar nu even niet. De opname is in Groningen, dat is ver weg. En ik ben de laatste tijd veel vermoeider dan ik eigenlijk wil toegeven. Als ik van mijn collega Maaike de vraag krijg om naar Groningen te rijden binnenkort, voel ik meteen dat ik dat niet ga trekken. En dat leg ik haar uit. Mijn grenzen aangeven heb ik niet altijd even goed gekund, maar in dit geval durf ik het en wordt het heel goed ontvangen. Het is geen probleem, we bereiden de shoot gewoon goed voor met een goede briefing en overleggen van te voren met de fotograaf. Niets aan de hand. Ik voel enorme opluchting en ook dat spreek ik uit.
MKB Brandstof heeft nagedacht over haar organisatievorm en dat is een Passiecratie. En dit is -ook- hoe dat eruit ziet. Open en eerlijk met elkaar samenwerken. Transparant zijn, ook over je eigen beperkingen af en toe. En dat is toch veel beter dan met lood in mijn schoenen dan maar wel toezeggen naar Groningen te gaan. En dan óf twee weken moeten bijkomen, óf niet komen opdagen omdat ik het gewoon echt even niet trek.
Je kan eindeloze sessies houden over werkgeluk en visuals opstellen en vergaderingen bijwonen over het belang van het waarderen van je personeel. En heel veel bedrijven doen dat ook. Maar alleen maar in theorie. Dit is de praktijk, en die maakt enorm (werk)gelukkig.